De term partnerschap tussen ouders en scholen verwijst ten eerste naar een gedeeltelijke verantwoordelijkheid van scholen en ouders voor de educatie van kinderen. Echter, het woord ‘partner’ in partnerschap houdt ook in dat beide partners elkaar om raad vragen en elkaar steunen in de ontwikkeling van leerlingen. Dit artikel legt de nadruk op het educatieve partnerschap tussen school en ouders (naast het sociale partnerschap en het formele partnerschap).
Educatief partnerschap: pedagogisch en didactisch
Het pedagogische deel van het educatieve partnerschap houdt in dat scholen en ouders samenwerken op het gebied van opvoeding. De verantwoordelijkheid van ouders voor de opvoeding stopt niet bij de schooldeuren en de school deelt die verantwoordelijkheid tot op zekere hoogte. Het didactische partnerschap is erop gericht om ouders goed te informeren over de voortgang van hun kinderen én om ouders zo effectief mogelijk bij het leerproces van hun kinderen te betrekken. Met een goede samenwerking kunnen ouders thuis specifieke hulp bieden bij bijvoorbeeld het ontwikkelen van academische vaardigheden.
Wederzijdse verwachtingen
In een partnerschap is het logisch dat partners gelijkwaardig zijn, maar dat betekent niet dat ze gelijk zijn. Ouders zijn veel emotioneler betrokken bij hun kinderen dan leraren die voornamelijk professioneel betrokken zijn. Dat houdt in dat er verschillende verwachtingen kunnen zijn over hun verantwoordelijkheden. Wederzijds vertrouwen is daarom essentieel. Als scholen en ouders erin slagen om op een gelijkwaardige manier hun visie te delen, de verwachtingen en de vervolgstappen die daarbij horen, dan is dit uitermate gunstig voor de ontwikkeling van het kind.
Communicatie met ouders
Een school die zich actieve ouderbetrokkenheid ten doel wil stellen, zal snel merken dat er heel veel verschillende soorten ouders zijn: hoog en laagopgeleid, immigrant en niet-immigrant, makkelijk of nauwelijks contact mee te leggen. Scholen moeten hier goed op voorbereid zijn.
